گل‌گهری‌‌ها در روزی که امیر قلعه‌نویی و گادوین منشا را به دلیل محرومیت در اختیار نداشتند، مطابق چند دیدار اخیرشان علی‌رضا حقیقی را هم روی نیمکت داشتند و مهرداد بشاگردی روی خط دروازه‌ی‌شان ایستاده بود. در غیاب منشا و نیمکت‌نشینی پیمان رنجبری، این رضا محمود‌آبادی بود که به ترکیب اصلی گل‌گهر راه یافته بود. بازیکنی که برخلاف پیش‌بینی‌ها، زوج یونس شاکری در خط حمله‌ی سیرجانی‌ها نبود و متمایل به سمت راست کار می‌کرد. این اتفاق باعث شده‌ بود علی‌اصغر عاشوری با آسودگی خاطر بیشتری نسبت به دیدار‌های قبلی به مرکز زمین متمایل شود و عمده‌ی زمان نیمه‌ی اول را در پست ۱۰ سپری کند و گهگاهی هم به شاکری در خط حمله اضافه می‌شد. بنابراین می‌توان گفت گل‌گهر در اکثر دقایق نیمه‌ی اول با آرایش ۱-۳-۲-۴ حمله می‌کرد. در نیمه‌ی دوم و با اضافه‌شدن عرفان افراز به‌جای رضا محمود‌آبادی، آرایش سیرجانی‌ها به همان ۲-۲-۲-۴ همیشگیشان در این فصل بازگشت.

تصویر ۱: آرایش ۲-۲-۲-۴ گل‌گهر؛ علی‌زاده و زنده‌روح دو نفر جلوی مدافعان هستند، صادقی و عاشوری، دو نفر جلوی هافبک‌های دفاعی، کاملاً متمایل به مرکز زمین‌اند، افراز و شاکری در رأس خط حمله‌اند، زکی‌پور از چپ و برزای از راست( در تصویر نیفتاده) کاملا‌ً از جناحین بالا آمده تا عرض لازم را در حملات تأمین کنند.