این روزهای پستچی محله ما
بنام او که یادش آرام بخش دل ها است
این روزهای پستچی محله ما
برادرم پستچی محله مان است که این روزها بیشتر از هر روز و هرکس او را می بینم . با خود می گویم شاید از این ویروس جانکاه بی خبر است،شاید با خبر است ولی بی تفاوت است، شاید سودای کار بیشتر و پول بیشتر در سر دارد، شاید به تن زره ای پیل گون بی اثر از این ویروس دارد ، شاید هم می داند ؛ بله! می داند که این هوای آلوده با او چه می کند و او ناچار است! ناچار است که باشد زیرا هم نوع او باید به جهت کثرت در خانه بماند تا از انتشار بیشترویروس پیشگیری شود و او و همکارانش با جمعیت اندک بمانند تا در این روز های خاکستری که بسیاری از سفره ها کم رنگ شده اند ، سفره ی خانواده خود و دیگران را که به کار او وابسته اند کمی رونق دهد.
پستچی مهربان و خسته ، ماسک خود را از صورتش کمی کنار می زند تا نفسی تازه کند و زنگ همسایه را برای تحویل بسته خریداری شده از فضای مجازی تحویل دهد.فاصله خود را از او حفظ می کند تا رعایت کرده باشد آنچه را به او یاد آور شده اند. تا مراقبت کند از مردمی که این سفره را پر رونق نگه داشته اند. اندکی که از او دور می شود تک سرفه ای او را نگران می کند. مبادا مبتلا شده باشم. نگاهش ناخواسته به خورجین و ترک موتور سیکلتش می افتد که انباشته از مرسولات مردم است. ساعت 12 ظهر است و هنوز بیش از 150 درب منزل را باید دق الباب کند. به خود نهیب می زند که نباید خسته و مضطرب بود زیرا یکی در منزلش چشم انتظار دریافت خرید خود، یا نامه ای از یک دوست ویا پیامی شادی بخش است. مرور اینها او را امید وار می کند که خدا با اوست زیرا با انجام کارش دل بنده ای را شاد می کند. نگاهی به آسمان می کند ، شکر گویان ماسکش را مطمئن تر از همیشه نگه می دارد و آدرس بعدی را مرور می کند.
برادرم پستچی عزیز تنت سلامت.
با تغییر سبک زندگی و تعاملات میان مردم و بازار که به کمک فضای مجازی محقق شده است پست استان بوشهر این روزها بیشتر از ظرفیت انسانی و تجهیزاتی خود، تعداد 18000 مرسوله پستی را قبول و ارسال و توزیع می کنند.
علی پارسیده
12/02/1400
